Het buikje blijft groeien, maar de spanning ook dus tijd voor wat ontspanning dachten mijn lieve ouders die mijn babyshower organiseerde. Het is natuurlijk al een behoorlijke mijlpaal die ik heb neergezet, helemaal als je bij 28 weken een prematuur kindje verwacht, maar vervolgens weer vrolijk door hobbelt en de 32 weken aantikt.
“Priscilla heb je zin om mee te gaan naar tante Rita om oude foto’s te bekijken zondagavond? Klonk mijn moeder door de telefoon.” Ik dacht meteen wat gezellig, leuk! Het was immers toch best wel een stressvolle tijd geweest voor iedereen, dus hoe heerlijk om even over vroeger te praten en de foto’s erbij te pakken onder het genot van wat lekkers en een kopje thee.
Vreemd, heel de dag slaapt mijn moeder, dacht ik nog zondag. Normaal appen we zo’n 10x per dag met elkaar, en daarnaast bellen we ook nog eens heel wat af. Het was nu wel erg stil. Het was echt vreselijk weer buiten, het kwam met bakken uit de lucht, dus ik vermaakte mezelf met de inrichting van de babykamer en plofte met wat lekkers op de bank, en keek met de jongens een film. Ondertussen had ik met mijn moeder geappt, nog géén reactie, en mijn vader was ook stiller dan normaal. Goed, het is 19:00, zij zullen er bijna wel zijn..
Ik hoor de sleutel in de deur gaan, mijn vader! Ik pakte mijn tas, gaf Yalmard en de kids een kus, en ging direct mee, ik vroeg nog is mijn moeder in een winterslaap beland? Want ik hoor heel de dag niets, nou, het is zo, je moeder is niet meegekomen, ze werd heel laat wakker, dus we moeten haar eerst even ophalen thuis, want ze was nog niet klaar. Daar gingen mijn voelsprieten uit, in de avond naar tante Rita terwijl ik weet dat mijn tante zelden zo laat in de avond afspreekt, een camera die ik mee moet nemen terwijl het allang donker is buiten en mijn ouders weten dat ik géén flitser op mijn camera heb, het feit dat mijn moeder niet klaar was en mijn vader die de opmerking maakte; ‘Ik heb een extra lamp geregeld voor bij tante Rita, zodat je goed licht hebt.’ Yeah, right..
We wonen vlakbij mijn ouders, dus in een paar minuten rijden stonden we voor de deur. “Pris, haal jij je moeder even”. Ik gaf als antwoord;’Gatver, moet ik nou net door die stromende regen pap, ik loop al niet zo flexibel, we kunnen toch bellen!” Ik stapte toch maar uit, je ouders tegen spreken doe ik wel, maar uiteindelijk doe ik eigenlijk toch wat er verwacht word. ‘Iets met opgevoed met de oude stempel!’
Toen ik aanbelde, kreeg ik een sterk gevoel dat we helemaal niet naar tante Rita gingen, en buiten dat vond ik het al zo’n aparte afspraak, ik verwacht géén afspraak om die tijd met mijn oud tante, maar goed. Ik kon het mis hebben. Ik wierp nog snel even een blink om mezelf heen, of ik Meghann der auto zag staan, nee. Als er iets was, zou mijn beste vriendin er 100% zijn, en zij heeft nou net zo’n auto die lekker opvalt in je straat, dus ik zat er vast naast. De deur ging open, mijn moeder zag eruit om door een ringentje te halen, en haar ogen krulde nog net niet tot haar haarlijn. Zij is het type vrouw dat als zij lacht, haar ogen meedoen. Ik reageerde meteen met: “Tuurlijk het is helemaal niet waar… Ik ben in de maling genomen!”. En Yalmard zat natuurlijk in het complot met de reactie; Fijne avond bij Tante Rita, leuk foto’s kijken van vroeger’.
Ik kwam binnen, en ja, hoor. Ik keek als eerst Meghann aan mijn beste vriendin en zei; Jij bent echt erg, ik app nog de halve dag met je! Ik had nog wel zo zitten vissen bij haar, en dat ik de afspraak zo vaag vond op zondagavond naar tante Rita. We gaan daarheen op een maandagochtend, een donderdagmiddag, maar nee geen zondagavond! Nee, inderdaad ,ik had dus ook gelijk. Ik lachte, voelde een beetje emotie, mede omdat mijn zwangerschap nu toch iets anders beladen is..
Mijn vader kwam lachend achter mij aan, als mijn vader echt lacht kan ik die grinnik goed voor mij halen. Ik moet dan ook altijd lachen, en ik vond het zo fijn dat mijn vader er ook bij was. Immers ben ik altijd heel de week met mijn ouders, we zien elkaar dagelijks, hierdoor hebben de jongens ook een speciale en bijzondere band met ze. Om terug te komen op de ‘Babyshower’ ik zag daar diverse mobieltjes op mij gericht, er werden foto’s gemaakt en wat vond ik het leuk dat echt alleen de mensen die mij dagelijks een app sturen, bellen of zelfs kaartjes naar me sturen, langs komen er waren. Ik voelde mezelf omringt met oprechte liefde en aandacht deze avond. 
Iedereen die mij kent weet dat ik géén grote vriendenkring heb, en iedereen die mij niet kent, denkt altijd dat ik een enorm aantal vrienden heb en omkom in de sociale contacten. Niets is minder waar. Wel spreek ik een klein handje vrienden- en familie bijna dagelijks, en ben daar dankbaar voor. En helemaal dat zij de moeite hebben genomen om tijd vrij te maken om bij de babyshower te zijn, de versiering en het roze sprankelende mij tegemoet. 
De tafel stond vol met roze lekkernij, er kwam een vrolijk gekleurde taart met vuurwerk naar binnen waar we allemaal van smulde. Na de taart mocht ik (natuurlijk echt iets voor mijn moeder), geblinddoekt babyvoeding proeven en raden, maar ook aan dingen zitten, ruiken en raden wat het was… En oh, ze weten hoe ik gruwel van dat soort dingen, dus een plezier dat iedereen had aan die tafel! Maar nu komt het, zij moesten met een touwtje de afmeting van mijn buik raden, het is dat ik het met een korreltje zout nam, want je zelfbeeld zou wel naar beneden gaan… Ik was spontaan door iedereen 2x of zelfs 3x zo dik geschat, oops! 
De cadeautjes, vulde de tafel. Wat zijn we verwend! Ik had zelf eigenlijk nog niets gehaald voor de kleine, op 1 broekje na, en de kinderen die haar eerste pakje samen zijn gaan uitzoeken. Ik wist immers ook niet meer of ik een maat 44, 50, 56 pakje moest aanschaffen, dus ik dacht ik wacht wel even want inmiddels hadden we prematuur kleding, maar heb zo’n flauw vermoeden dat de pop ze aankrijgt in plaats van de baby. Aan kleertjes geen gebrek en spulletjes géén gebrek meer. Wat een leuke pakjes, maar ook zo’n leuke badcape, dekentje voor op het bedje, dekentje voor in de kinderwagen, voor in de wieg en een enorme luiertaart. Nog veel meer, te veel om op te noemen! Ik zeg eerlijk, het voelde heerlijk zo verwend te worden en even in het middelpunt te staan. 
Over in het middelpunt staan, wat vind ik dat normaal altijd vreselijk. Ik ben liever de dame achter de camera die andere vastlegt die in het middelpunt staan of die zichzelf schuil houdt achter teksten die zij schrijft of content die gepubliceerd wordt. Terwijl ik een zeer vlotte babbel heb, doe ik dit alleen indien nodig zakelijk. Het was voor mij dan ook echt de perfecte avond, heerlijk in mijn ouderlijk huis, waar ik als kind ben opgegroeid met iedereen omringt waar ik mezelf fijn bij voel en wie er zijn om wie ik ben. Ik wil jullie allemaal enorm bedanken Thea, Jaantje, Meghann, Samantha en Mariëlle, maar ook mijn ouders voor het organiseren van mijn babyshower, ik zal hier nog vele jaren met een lach op terug kijken, en jullie weten het we kunnen altijd nog de foto’s terug kijken op een zondag avond bij Tante Rita om herinneringen op te halen! 
Meer persoonlijke blogs lees je hier, wil je Priscilla haar avonturen en giveaways volgen op Instagram klik dan hier. Ons dochtertje haar avonturen volg je hier.
