Wij blazen vandaag 4 kaarsjes uit.

Een klein briefje voor jou; Vier jaar geleden waren 2 oma’s en je vader spontaan bij de bevalling, het zat helemaal niet in de planning, maar toch was het mooi dat het zo heeft plaatsgevonden. Een bijzonder moment wat we hebben mogen delen met elkaar. Nadat je geboren was, nog géén 15 minuten later stapte opa binnen vol trots en een iets zenuwachtig gezicht, samen met je grote broer op zijn nek. Wat was het mooi om te zien hoe Opa en Jizhmahaël op je reageerde, ik zou het willen beschrijven, maar er zijn géén woorden. Ik heb geen woorden om te beschrijven hoe hun blik exact was, hoe zij vol verwondering naar je keken en tegelijk met zoveel liefde.

Jizhmahaël realiseerde direct nadat hij jou, zijn kleine broertje zag, dat mijn buik weg was. Hij schrok daarvan, wij hadden samen een band opgebouwd; Mama, mijn bolle buik en Jizhmahaël. Hij was verliefd op mijn buik en op al jouw schopjes en bewegingen. Iedere dag was Jizh met mijn buik bezig, eraan voelen en praten hij volop tegen je aan. Hij viel zelfs knuffelend en kussend tegen mijn buik op inslaap. Hoe lief is dat, dan als ik eraan terug denk? Waar jullie mij zo ontzettend gelukkig mee maken, is dat jullie nu al 4 jaar dikke maatjes en vrienden zijn. Ik hoop dat dit altijd zo zal blijven. Jullie hebben zo een speciale en liefdevolle band samen. Ik geniet dagelijks, als ik jullie samen zie.