Deze week vertel ik je over waarom wij samen slapen en wat de voordelen zijn. Sinds de geboorte van mijn dochter, is er namelijk geen moment geweest dat ze niet bij ons op de kamer sliep. Dit begon ook voornamelijk omdat ik borstvoeding gaf en het makkelijker was met de regelmatige nachtvoedingen, als ze naast mij lag. Nu wonen wij in een niet al te grote jaren 30 woning, waar je soms creatief met je ruimte moet omgaan.
In het begin stond haar wiegje niet direct aan mij bed, maar in haar eigen hoekje naast onze kledingkast. Zo heeft ze de eerste drie weken gelegen, totdat ze niet meer goed alleen in slaap kwam. De periode daarna heeft ze tot 12 weken bij mij in bed, op mijn borst geslapen. Het grote voedingskussen tussen mij en mijn partner in, want hoewel ik geprogrammeerd ben geen centimeter meer te bewegen als ze op mij ligt, is mijn partner dat zeker niet! Zo creëerde ik toch een veilige barrière.
Zijn er naast het borst voeden nog meer redenen dat ik het co-slapen zo lang heb gedaan? Mijn dochter is iemand die er graag de hele dag bij wil zijn, en dat is zwaar. Door samen te slapen komen wij beide aan onze rust en geeft het haar de geborgenheid waar ze zo naar snakt. Nadat ik vervolgens weer aan het werk ging, veranderde haar ritme weer drastisch. Ze sliep de nachten niet meer door en was heel onrustig. Hierdoor werd het ook gevaarlijk haar nog langer op mijn borst te laten slapen. Haar wiegje werd vanaf dat moment aan mijn bed gezet. Ik vind het samen slapen heerlijk. Niet alleen voor haar geborgenheid, maar ook voor die van mij.
“Wanneer ben je van plan er mee te stoppen?”
Toen Nova 8 maanden oud was, hebben we haar naar haar eigen kamer gedaan. Ik had haar best nog wat langer bij ons op de kamer gewild. Helaas was dat door omstandigheden voor mijzelf niet meer te doen.
Al maanden moet ik er in de nacht zo’n beetje elke 30 tot 45 minuten uit. De oververmoeidheid begon zijn tol te eisen. Ik merkte dat het voor haar geen verschil meer maakte of ze nou bij ons op de kamer lag of op haar eigen kamer. Voor mijzelf was het wel iets rustiger om wat afstand te creëren. Eruit moest ik toch wel.
We zitten nog midden in het slechte slapen en vermoeden ook wel dat er een oorzaak is. In een volgend blog zal ik dat wat nader toelichten. So, last but not least: zolang het veilig is, lekker doen wat goed voelt. Iedereen doet het op zijn manier. Zolang het maar werkt voor jou en je kindje.
Deze blogpost is tot stand gekomen in samenwerking met Lisa Mulder, gastblogger voor Stylekids Magazine. – www.stylekidsmagazine.nl
